De stille signalen van werkstress en hoe je leert luisteren
Van 10 tot 14 november is het de Week Zonder Werkstress, een initiatief van het ministerie van SZW. Werkstress is een groeiend probleem: volgens cijfers van ArboNed en HumanCapitalCare van september 2025 is één op de vier verzuimdagen stressgerelateerd, een stijging van 8% ten opzichte van vorig jaar. Werknemers die door stress uitvallen, zijn gemiddeld 252 dagen niet volledig inzetbaar.
Toch krijgt werkstress nog steeds te weinig aandacht. Terwijl je team je elke dag signalen geeft. Alleen niet met woorden.
De koffieautomaat als stressthermometer
Maandagochtend, 9:15. Bij de koffieautomaat staat een groepje collega’s. “Weekend was veel te kort”, hoor je. “Ik heb het hele weekend aan het werk gedacht”, zegt een ander. Grappen over “nog maar 4 dagen tot het weekend”.
Dit zijn geen onschuldige opmerkingen. Dit zijn noodkreten verpakt als small talk.
Let maar eens op hoe vaak mensen over het weekend praten. Op maandag gaat het over hoe kort het was, op woensdag over hoe ver weg vrijdag nog is, op vrijdag over eindelijk weekend. Niemand heeft het over het werk zelf.
Als je team meer leeft voor het weekend dan voor het werk, is dat het eerste stille signaal. Ze zijn fysiek aanwezig maar mentaal al halverwege de uitgang.
De “gaat wel”-epidemie
“Hoe gaat het?” “Gaat wel.” “Druk?” “Altijd.”
Herken je dit? Het is het standaard script geworden. Niemand zegt meer hoe het echt gaat. “Gaat wel” is de nieuwe code voor “ik red het net, maar vraag niet door”. Dat is het tweede stille signaal.
Wat gebeurt er als je andere vragen stelt? Probeer eens: “Waar ben je vandaag trots op?” of “Wat kost je vandaag energie?” Je krijgt vaak andere verhalen. Over de stapel werk die maar niet kleiner wordt. Over de collega die al weken ziek is en wiens taken er “even” bij komen. Over het gevoel altijd achter de feiten aan te lopen.
De vrijdagmiddag-exodus
Observeer eens je kantoor op vrijdagmiddag om 16:00. Hoe vol is het nog? Als iedereen al met één been buiten staat zodra het kan, zegt dat iets over de werkbeleving.
Het gaat niet om luiheid. Mensen die energie krijgen van hun werk, blijven vanzelf even hangen. Maar als werk alleen energie kost, vluchten mensen zodra het kan.
Het derde stille signaal: de snelheid waarmee mensen het gebouw verlaten, vertelt je meer dan elk medewerkerstevredenheidsonderzoek.
De WhatsApp-ondergrondse
“Heb je die mail ook gezien?” “Komt er nog weer een reorganisatie?” “Ik word gek van al die meetings.”
De echte gesprekken vinden plaats in WhatsApp-groepen, niet in de teamoverleggen. Dit is geen kwaadwillend geroddel. Het is een veiligheidsventiel. Als mensen hun zorgen niet in het officiële circuit kwijt kunnen, zoeken ze een ondergronds circuit.
Een teamleider ontdekte per toeval de WhatsApp-groep van zijn team. “Ik was niet boos. Ik was verdrietig. Al die zorgen die ze hadden, hadden we kunnen bespreken. Maar blijkbaar voelde dat niet veilig.”
Het vierde stille signaal: hoe actiever de informele kanalen, hoe minder veilig de formele kanalen voelen.
De kleine ontsnappingen
Let eens op de toiletpauzes, rookpauzes, “even een frisse neus halen” momenten. Als mensen steeds vaker kleine ontsnappingsmomenten zoeken, is dat geen gebrek aan discipline. Het is zelfbescherming.
Of kijk naar de lunch. Eten mensen samen of alleen achter hun scherm? Gaan ze naar buiten of blijven ze binnen? Kleine keuzes die veel vertellen over hoe mensen hun energie managen.
Het vijfde stille signaal: hoe meer mensen zich terugtrekken, hoe hoger de werkstress.
Het systeem achter de signalen
Bij Van Altena & De Jongh zien we dit dagelijks: achter elk verzuimverhaal schuilt een systeem dat niet goed meebeweegt. Als leidinggevende kun je pas echt iets veranderen als je kijkt naar de patronen achter die signalen, niet alleen naar de mensen die ze afgeven.
Want werkstress is geen individueel probleem, maar een systeemprobleem. Die collega die altijd moe is? Misschien ligt het niet aan haar slaappatroon, maar aan de onduidelijke taakverdeling. Die medewerker die steeds kortaf reageert? Mogelijk niet zijn karakter, maar de constante onderbrekingen die geconcentreerd werken onmogelijk maken.
Wij geloven dat werk niet iets is om van bij te komen, maar iets wat energie mag geven. Wanneer dat niet gebeurt, ligt dat zelden aan de mensen zelf.
Van signalen naar gesprekken
Deze Week Zonder Werkstress is het perfecte moment om de stille signalen bespreekbaar te maken. Niet door ze te benoemen (“ik zie dat je vaak naar het toilet gaat”), maar door de onderliggende behoefte aan te spreken.
Probeer deze openingen:
- “Ik merk dat het druk is. Hoe hou jij je energie op peil?”
- “Wat zou jou helpen om met meer plezier te werken?”
- “Als je één ding mocht veranderen aan je werkdag, wat zou dat zijn?”
- “Waar krijg je energie van en waar lekt het weg?”
Wat gebeurt er als je stopt met vragen naar werkdruk en begint te vragen naar energie? Je krijgt vaak andere antwoorden. Niet de sociaal wenselijke, maar wat mensen echt voelen.
De spiegel die je niet wilt zien
De moeilijkste waarheid? Als je team stille signalen afgeeft, ben jij als leidinggevende of HR-professional deel van het systeem dat deze signalen creëert.
Misschien plan je te veel meetings. Misschien reageer je te snel op elke mail, waardoor anderen dat ook moeten. Misschien straal je zelf uit dat doorwerken normaal is door om 21:00 nog mails te sturen.
De Week Zonder Werkstress is ook een moment voor zelfreflectie. Welke stille signalen geef jij af? En belangrijker: welke signalen negeer je bij jezelf?
Het patroon doorbreken
Stille signalen zijn waarschuwingen, geen eindpunten. Ze vertellen je dat het systeem niet klopt, dat mensen hun grenzen naderen maar deze niet durven aan te geven.
Het mooie is: je hoeft niet te wachten tot iemand uitvalt om in actie te komen. Deze signalen geven je de kans om preventief te handelen. Om het gesprek aan te gaan voordat het te laat is. Om het systeem aan te passen voordat mensen breken.
Actie voor deze week
Kies tijdens deze Week Zonder Werkstress één stil signaal om te observeren in je team. Tel de “gaat wel”-antwoorden. Observeer de vrijdagmiddagdynamiek. Leg je oor te luister bij de koffieautomaat.
Deel je observatie met je team. Niet als kritiek, maar als opening voor gesprek. “Ik merk dat we vaak zeggen dat het ‘wel gaat’. Wat betekent dat voor ons?”
Want de grootste winst van de Week Zonder Werkstress is niet dat we een week lang aandacht hebben voor het probleem. Het is dat we leren de signalen te zien die er het hele jaar door zijn.
Je team vertelt je elke dag hoe het gaat. De vraag is: luister je naar wat ze niet zeggen?
Wil je weten welke stille signalen er spelen in jouw organisatie?
Met de Inzichtscan van Van Altena & De Jongh brengen we niet alleen de cijfers, maar vooral de verhalen erachter in beeld. Zodat je vandaag al kunt werken aan minder stress en meer veerkracht. Want voorkomen begint bij het herkennen van de eerste signalen.
Meer over de Week Zonder Werkstress
Wil je meer lezen over de Week Zonder Werkstress en alle initiatieven die deze week plaatsvinden? Kijk op wvdws.nl voor inspiratie, tools en praktische tips om werkstress in jouw organisatie bespreekbaar te maken.
Wellicht ook interessant
Van “gaat wel” naar echt contact in 10 seconden
Je loopt langs Toms bureau. Je vraagt: “Hoe gaat het?” Hij zegt: “Druk.” Jij zegt: “Hou vol!” Dit is het meest gemiste moment van de dag.
Waarom je beste mensen als eerste omvallen
Ze is er altijd. Als eerste binnen, als laatste weg. Tot ze er niet meer is. Thuis met burn-out. En jij snapt er niks van: “Juist zij?”
Neem afstand van je gedachten met een gekke stem
Ontdek hoe je met een speelse stemvervormer anders leert kijken naar je belemmerende gedachten.